President Number Two Noord-Korea-light. Dat was het imago dat Turkmenistan jarenlang had. Met een streng veiligheidsapparaat en een geesteszieke president (‘president Number One’) was dat niet eens zo’n gekke vergelijking. Number One zette overal standbeelden van hemzelf neer, wilde de maanden van het jaar naar zichzelf en zijn familieleden noemen en schreef een boek dat alle Turkmenen uit hun hoofd moesten leren (waardoor alle andere boeken en bibliotheken overbodig verklaard konden worden). Number One is overleden aan een hartaanval en inmiddels is er een nieuwe president in Turkmenistan (‘Number Two’). Number Two mag dan geen 14 meter hoge gouden-met-de-zon-meedraaiende standbeelden van zichzelf neerzetten (de Grote Leider is als de Zon…), maar ook Number Two is alom aanwezig. Op bijna elk groot, nieuw gebouw hangt wel een portret van hem. De nieuwe president doet ons nog het meest denken aan Ken van Barbie: zijn haar zit altijd goed en je kan hem verschillende pakjes aan trekken: als militair, als dokter, als ruiter, etc. Een plastic werkelijkheid. En dat is precies wat de hoofdstad Ashgabat ook uitstraalt: deze stad is de laatste 10 jaar uit de grond gestampt met wit marmeren gebouwen zonder ziel en uitstraling. B-kantorencomplexen, gecombineerd met grote Mercedes / Jaguar dealerrooms zoals die in Nederland langs de snelweg staan. Al deze nieuwbouw is meteen tot ‘The Golden Age of Turkmenistan’ gedoopt. Dat kan je vrij gemakkelijk doen als je land nog geen 25 jaar bestaat en de media totaal gecontroleerd worden door de staat. We vonden het af en toe onwerkelijk om door het centrum van de stad te lopen: grote, witte gebouwen en grote, rechte straten, maar weinig mensen op straat. En de mensen geven Turkmenistan juist kleur: de vrouwen dragen lange, kleurrijke jurken en kleurrijke hoofdtooien. Sommige jurken zijn voorgeschreven door de staat: schoolmeisjes moeten een groene lange jurk aan en middelbare/hogeschool meisjes een rode jurk, maar de kleurrijke jurken worden ook buiten dergelijke verplichtingen veel gedragen. En daar zal de president tevreden over zijn, want daar zijn we inmiddels wel achter: alle goede dingen in Turkmenistan hebben we maar aan één man te danken: Ken van Barbie! Ken for president!
Vlaggen oefening ten behoeve van de komende Onafhankelijkheidsdag.
RSS Feed