We zijn nu enkele dagen in Servië. Een ander land, een andere taal en in dit geval ook nog eens een heel ander alfabet. Omdat veel mensen in Noord-Servië  Hongaars spreken, lijken we nu in een overgangsfase te zitten. We merken dat veel mensen in Nederland geen goed beeld van Servië hebben. Dat treft! Eigenlijk weten wij ook niet goed wat we van Servië moeten verwachten, maar bij deze onze eerste indrukken:





-          Serviërs roken altijd en overal (ook in cafés, restaurants en hotels)
-          Servische auto’s roken ook altijd en overal
-          Servische automobilisten houden niet van afremmen
-           Er bestaan hier nog retro-op-oud-communistische-stijl-gebaseerde hotels                 (groot, veel beton, ongezellig en strikt-de-regels-naleven-is-belangrijker-                 -dan-service personeel)  (zie foto)
-          Serviërs kijken heel verbaasd als je aan komt fietsen
-          De andere Serviërs zijn verder heel aardig en behulpzaam  
-          Subotica en Novi Sad zijn leuke steden (Belgrado volgt nog)
-          Servische hamburgers en pannenkoeken zijn befaamd en écht heel lekker
-          Paard en wagen kunnen naast een Porsche Cayenne rijden
-          Meer zigeuners in het straatbeeld, helaas vaak bedelend
            (we hebben nog geen zigeuner met viool of accordeon gezien of zitten die
            alleen in Nederland?)   

Kortom: er valt hier nog een hele wereld te ontdekken! Wordt vervolgd!

Je hebt grote leugens, kleine leugentjes om bestwil en statistiek. Rond deze tijd van het jaar zou het rond de 10 graden moeten zijn in Pécs (leuk stadje!). Toen wij de gordijnen opentrokken lag er tot onze verrassing een dik pak sneeuw en was het min vier graden Celsius. Op weg naar Mohács hebben we nog een auto op zijn kop in de sloot zien liggen. De volgende dag begon het nog harder te sneeuwen en zijn we gestrand vlakbij een plaats met een groot strand langs de Donau: Baja. In twee dagen tijd is er zo’n 20 tot 25 centimeter sneeuw gevallen. We hebben die twee dagen gelogeerd bij Dirk en Francoise, een Belgisch echtpaar dat in Csátalja een B&B&B runt (een Bed & Breakfast & Beestenboel met 8 paarden, 5 honden en 4 katten). We hebben nu een beetje gesmokkeld en hebben de trein genomen naar Subotica (Servië). Als het goed is, gaat vanaf nu het kwik weer stijgen en smelt de sneeuw voor de zon weg.  Vrijdag is het mogelijk al meteen rond de 15 graden. We begrijpen nu wel waar de Paas- termen Witte Donderdag en Goede Vrijdag vandaan komen! 

We hebben Budapest verruild voor The Great Plain. Het is zoals het klinkt: vlak en leeg. Dat betekent dus wat meer kilometers maken om bij onze slaapplek te komen. En dat betekent ook - eenmaal aangekomen - dat we de belangrijkste bezienswaardigheden na een half uur vaak wel gezien hebben. En dan overweeg je bijvoorbeeld om toch maar wél het Paprika Museum binnen te stappen.

Met een buiten temperatuur tussen 0-5 graden blijven we 's avonds lekker binnen. Dus... yahtzee, jokeren en vroeg naar bed. Gerard mag tegenwoordig graag Joop Zoetemelk aanhalen: "De tour de France win je in bed!"

Ons verblijf in Budapest zit erop. We hebben Budapest op tijd bereikt, want daarna werd het enkele dagen zeer koud en is er een flink pak sneeuw gevallen. We hebben enkele dagen in een knus appartementje gezeten om deze sneeuwstorm uit te zitten. We hebben nog net geen ijsberen voorbij zien komen, maar wel veel Polen. De Polen kwamen de nationale feestdag mee vieren met de Hongaren. Op de nationale feestdag van 15 maart zijn de musea gratis te bezoeken. Een zeer sympathiek idee, maar lastig als er overal busladingen Polen staan te dringen.

Budapest is ons zeer goed bevallen: een leuke, levendige stad met mooie bezienswaardigheden en af en toe een leuk rafelrandje. Zo hebben we een Rockabilly club bezocht (zie de foto’s). Absoluut een aanrader voor een citytripje…  

 Onderweg naar Budapest hebben we Esztergom bezocht, de religieuze hoofdstad van Hongarije, maar Esztergom is ook de geboorteplaats van Sint Stefanus (Saint Stephen / Szent István). Hij heeft Hongarije christelijk gemaakt en was de eerste koning van Hongarije (rond het jaar 1000). We konden Stefanus nog bijna de hand schudden: zijn rechterhand wordt namelijk bewaard in de Sint Stefanus basiliek in Boedapest en zijn kroon wordt bewaard in het parlementsgebouw. In de geschiedenis van Hongarije is men tot 1916 altijd op zoek geweest naar een koning voor deze kroon. Dus geen ‘Boer zoekt vrouw’, maar ‘Kroon zoekt Koning’. Op het moment dat er geen koning was, werd de Heilige Maria beschouwd als regent van Hongarije, omdat Sint Stephanus zijn kroon in het klooster van Pannonhalma (de foto’s van de pouwen zijn in Pannonhalma gemaakt) aan Maria heeft aangeboden. Hongarije wordt nog steeds geregeerd “uit naam van de kroon”.

Inmiddels is de temperatuur weer wat gestegen, dus morgen (dinsdag 19 maart) stappen we weer op de fiets om verder langs de Donau te fietsen. Het regent wel behoorlijk, dus we zullen zien hoe begaanbaar de wegen zijn… Wordt vervolgd!  

Het is bijna 15 maart! We hebben er inmiddels hoge verwachtingen van: Hongarije viert op die dag het uitbreken van de Hongaarse revolutie in 1848. Dat men de strijd uiteindelijk niet gewonnen heeft en men onderdeel bleef van het Habsburgse rijk, is voor de Hongaren geen reden om er geen nationale feestdag van te maken. Waarom is dit voor ons relevant? Deze datum komt niet alleen in de geschiedenisboeken voor, maar wij kennen hem vooral in relatie tot openingstijden. We hebben inmiddels voor verschillende gesloten deuren gestaan. Men is simpelweg niet klaar voor ons. Vandaag zagen we ons fietspad nog in de Donau verdwijnen... Gelukkig kunnen we ook met de fietsen in een bootje over de Donau (veel leuker)!

Dus... na 15 maart verwachten wij de grote ommezwaai: we willen open terrassen, open musea, tours in het Engels (laatst liepen we als twee doofstommen mee met de Hongaarse rondleiding in een overigens prachtig klooster). Maar nu is het klaar: we willen meedoen..! We zijn inmiddels aangekomen in Budapest, waar we de komende dagen  de ommezwaai zullen meemaken (en mogelijk nog wat rellen, als we het nieuws mogen geloven). Plus, we hebben een super leuk appartement voor 4 personen. Iemand geïnteresseerd in een last minute???

"'De verkeerde weg bestaat niet! Het is een andere route."
Niet alle wegen op onze Hongarije-kaart blijken verharde wegen te zijn...
We komen op die manier wel dichter bij de natuur. Tijdens het ploeteren door de modder hebben we herten en zelfs wilde zwijnen van zeer dichtbij kunnen gezien. Stadsmensen als we zijn, was het advies van Gerard aan Judith bij de snel naderbij komende zwijnen: "pak de dogchaser** maar".
 
**dogchaser: van Sinterklaas gekregen apparaat, dat een ultrasoon geluid produceert om honden (en zwijnen?) op afstand te houden.

De eerste kilometers zitten erop! Judith heeft meteen geleerd te 'stoempen'. Alle begin is moeilijk en ruim 60 km fietsen met een zeer harde tegenwind valt daar zeker onder. Het landschap was mooi, maar nog wel in winterslaap (onderweg zagen we her en der nog de laatste sneeuwresten liggen).
De tweede dag hadden we meer  zijwind en daardoor kwamen we wat minder afgemat in Sopron (Hongarije) aan. We kunnen dus het eerste land van ons to do lijstje strepen: Oostenrijk, auf Wiedersehen! 

Sopron was door de eeuwen heen niet voor iedereen even makkelijk te veroveren. De Romeinen en de communisten is het gelukt, maar de Mongolen en de Turken is het in veel mindere mate gelukt. De laatste grote invasie die Sopron niet heeft kunnen weerstaan is die van de tandartsen geweest. We hebben nog nooit zoveel tandartspraktijken bij elkaar gezien! Gelukkig hebben wij daar geen gebruik van hoeven te maken.

Na een voorspoedige (auto)reis door een veelal sneeuwlandschap zijn we in Wenen aangekomen!Op de eerste dag hebben we meteen een bezoek gehracht aan ons symbolisch startpunt: de Kahlenberg. De Kahlenberg is de plaats waar in 1683 een Pools-Oostenrijks leger uiteindelijk de Ottomanen verjoegen en zo de Turkse belegering van Wenen beëindigden. Het verhaal gaat dat zo de croissant is ontstaan: de Turkse halve maan werd als brood nagemaakt en door de Weense bevolking opgegeten.
Van deze traditie is weinig meer over. Wij zijn eerder knödels tegengekomen dan croissants (zie foto sectie)...
Een andere culinaire traditie die wél stand heeft gehouden is de Weense koffie-cultuur. Tussen de spullen die de Ottomanen in hun tentenkamp achterlieten lagen vele balen koffie. Via die balen koffie is Wenen tot de op de dag van vandaag aan de koffie (met taartjes) verslingerd geraakt. 

Wenen is niet echt een bruisende stad, maar heeft de nodige grandeur vanwege het Habsburgse koningshuis: in de loop der eeuwen hebben zij de nodige rijkdommen en kunstschatten naar Wenen gehaald. Je kunt dagen kwijt zijn om dat allemaal te bewonderen. 

Dankzij de (eet)tip van Rike hebben we gelukkig nog wel ontdekt dat Wenen  ook  leukere, hippere plekken kent. Bedankt Rike! Deze hebben we op jou gedronken: