Waar Wenen ons symbolische beginpunt was van onze reis van West naar Oost, was steeds Samarkand ons symbolische eindpunt. Nu lopen we dan daadwerkelijk rond in Samarkand. Het geeft een beetje een onwerkelijk gevoel dat je eindpunt bereikt is. Zoals wel vaker blijkt de reis belangrijker dan het doel.
Waar we eerder op onze reis vooral op de terreurdaden en verwoestingen van Timur Lenk zijn gewezen, zien we nu dat deze man in Samarkand een aantal prachtige gebouwen heeft laten neerzetten. In korte tijd veroverde hij een rijk van de Nijl tot aan de Indus. De Uzbeken vereren hem dan ook als een groots staatsman. Vol trots poseren ze bij standbeelden van hem. Zo zien we nu wel vaker overeenkomsten en verschillen met zaken die we eerder op onze reis zijn tegengekomen. De cirkel rondmaken, noemen we dat dan. Zo zijn we niet echt enthousiast over de Uzbeekse keuken, maar dat waren we ook niet in Hongarije en Servië.
Op reis hebben we enorm genoten van het buiten zijn en het waarnemen van de kleine veranderingen in de natuur. In maart ploeterden we door de sneeuw in Oostenrijk en Hongarije en waren de bomen kaal. Onderweg hebben we de bloesem zien ontstaan, de bomen hun blad zien krijgen en momenteel fietsen we tussen de mooie herfstkleuren in Uzbekistan en zien we de bomen hun blaadjes weer verliezen. Ook hier zijn we de cirkel aan het rond maken.
Acht maanden lang hebben we met de seizoenen mee gegeten: van aardbeien naar abrikozen, vijgen en druiven en die weer naar de huidige granaatappels en walnoten. Dus om de cirkel echt rond te maken: mochten we in Nederland langskomen, zorg voor een lekkere, winterse boerenkoolstamppot, dan hebben we echt met alle seizoenen mee gegeten en hebben we de cirkel écht rond gemaakt.
Waar we eerder op onze reis vooral op de terreurdaden en verwoestingen van Timur Lenk zijn gewezen, zien we nu dat deze man in Samarkand een aantal prachtige gebouwen heeft laten neerzetten. In korte tijd veroverde hij een rijk van de Nijl tot aan de Indus. De Uzbeken vereren hem dan ook als een groots staatsman. Vol trots poseren ze bij standbeelden van hem. Zo zien we nu wel vaker overeenkomsten en verschillen met zaken die we eerder op onze reis zijn tegengekomen. De cirkel rondmaken, noemen we dat dan. Zo zijn we niet echt enthousiast over de Uzbeekse keuken, maar dat waren we ook niet in Hongarije en Servië.
Op reis hebben we enorm genoten van het buiten zijn en het waarnemen van de kleine veranderingen in de natuur. In maart ploeterden we door de sneeuw in Oostenrijk en Hongarije en waren de bomen kaal. Onderweg hebben we de bloesem zien ontstaan, de bomen hun blad zien krijgen en momenteel fietsen we tussen de mooie herfstkleuren in Uzbekistan en zien we de bomen hun blaadjes weer verliezen. Ook hier zijn we de cirkel aan het rond maken.
Acht maanden lang hebben we met de seizoenen mee gegeten: van aardbeien naar abrikozen, vijgen en druiven en die weer naar de huidige granaatappels en walnoten. Dus om de cirkel echt rond te maken: mochten we in Nederland langskomen, zorg voor een lekkere, winterse boerenkoolstamppot, dan hebben we echt met alle seizoenen mee gegeten en hebben we de cirkel écht rond gemaakt.
RSS Feed